foto: Eric Minten

Europees jaar van het Cultureel Erfgoed

2018 is het Europees jaar van het Cultureel Erfgoed. Onze volksverhalen maken er onderdeel van uit; talloze verhalen waarvan de bekendheid zelfs over onze landgrenzen gaan. Veel er van hebben nog steeds betekenis en sluiten aan bij actuele ontwikkelingen in de maatschappij. Belangrijk dus om die kennis en verhalen levend te houden en door te geven aan volgende generaties, vond kunstenaar Linda Anneveld.

Volksverhaal Witte Wieven

Linda kent de volksverhalen rondom de Witte Wieven uit haar jeugd. Een sage met z’n oorsprong waarschijnlijk uit de Germaanse tijd. Soortgelijke figuren tref je ook aan in Indo-Germaanse gebieden, in de Romaanse en de Keltische talen. De witte wieven, streektaal voor ‘witte vrouwen’ zijn mythische wezens; vrouwenfiguren die in sagen voorkomen en soms goed- of kwaadaardig van aard zijn. Grafheuvels en hunebedden worden soms als hun woonverblijf gezien. In Noord- en Oost-Nederland worden mistflarden of mistbanken ook wel witte wieven genoemd.

De Witte Wieven verschijnen als witte nevels op heide en moerasgronden. Ze verleiden de mensen om ze te volgen naar het oneindige. Deze gestalten werden gezien als aankondigers van de dood.

In het werk van Linda staat de vergankelijkheid en de kwetsbaarheid van de mens vaak centraal. Dood gaan we allemaal, maar toch gaat iedereen anders met deze gedachte om. Voor velen is de dood een taboe, iets om bang voor te zijn, en dus iets om niet graag aan te denken. De dood is echter een onvermijdelijk proces in ons bestaan. In verschillende kunstvormen wordt de dood vaak vergeleken met de cycli van de seizoenen in de natuur.

In Witte Wieven staat de sage van de Witte Wieven centraal, en wordt eveneens het thema van de dood blootgelegd. De levensgrote vrouwenbeelden zijn bij plaatsing in de natuur sereen, wit van kleur, maar transformeren door tijd en invloed van het weer naar bruin, zwart en groen. Ook het bloemenveld waar de beelden in staan ondergaat zo’n proces van leven en dood; de witte kantbloem (Ammi Majus) en de Gaura Lindheimerii zal in het voorjaar ontkiemen, in de zomer gaan bloeien en in de herfst verdorren en afsterven.